Sunday, December 20, 2009

6 Days - 5 Nights at Home


စြန္႕စားခန္းေတြအေၾကာင္း သေဘာက်တတ္တဲ့ကြ်န္မအတြက္ စြန္႕စားခန္းတစ္ခု ရင္ဆိုင္ရဖို႕ ၾကံဳလာတယ္။ ဟုတ္တယ္... အဲဒီစြန္႕စားခန္းက သူမ်ားေတြအတြက္ ရယ္ေမာစရာျဖစ္နိုင္ေပမဲ့ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ ၾကီးၾကီးမားမားၾကီးကို ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့... တစ္ေနရာရာမွာ စြန္႕စြန္႕စားစား ခရီးရွည္သြားရတာ မဟုတ္ပါပဲနဲ႕ အိမ္မွာပဲ ၅ ည အိပ္ ၆ရက္စာ ခရီး တစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့ရတယ္..
ေမေမက ပ်ဥ္းမနားမွာ တစ္ေယာက္တည္းေနေနရတဲ့ ေဖေဖ့ဆီကို ခရီးႏွင္လို႕၊ အမကေတာ့ Judson Church မွာ သမၼာက်န္းစာသင္တန္းတက္ဖို႕ ...
အသီးသီးသြားကုန္ၾကျပီ... သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အရင္က ႏွစ္ညအိပ္လာအိပ္ေပးခဲ့ဖူးေပမဲ့ တနလၤာေန႕မနက္ ကြ်န္မအိမ္ကေနရုံးဆီ သုတ္ေျခတင္ၾကတဲ့အခါ .. အျမဲေနာက္က်တတ္တဲ့ ကြ်န္မေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းပါ ရံုးမွာ အ၀ါကတ္ထိသြားေတာ့တယ္..
(၉နာရီေက်ာ္တာနဲ႕ လတ္မွတ္ထိုးရတဲ့ကတ္က အ၀ါေရာင္ေျပာင္းၿပီးခ်တယ္။ ၁၅မိနစ္ေက်ာ္ရင္ေတာ့ အနီေရာင္ေပါ့ .. အဲ့လို)
ကၽြန္မရဲ႕ ၁၀မိနစ္ျမန္ထားတဲ့နာရီကလဲ မကယ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္... တစ္ေယာက္တည္းပဲေနၾကည့္လို္က္မယ္ေပါ့... ေတြးရင္းနဲ႕ေတာင္ ခပ္လန္႕လန္႕ပါပဲ...

ပထမည
အဲဒီေန႕က အိမ္ျပန္ခါနီး အခ်ိန္ေရာက္လာတဲ့အခါ လူကထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖစ္လာၿပီ။
ခါတိုင္းလဲ ရုံးျပန္ေနာက္က်တတ္ေပမဲ့ အဲဒီေန႕ကေတာ့ ခါတိုင္းထက္ေနာက္က်ျပီးမွျပန္မယ္ေပါ့။
အလုပ္ေတြ မရႈပ္ ရႈပ္ေအာင္လုပ္ေနလိုက္တယ္။
အလုပ္လုပ္ရတာမ်က္စိေတြက်ိန္းျပီး စိတ္မပါေတာ့ေပမဲ့ နာရီကိုတၾကည့္ၾကည့္ ... ကၽြန္မတို႕ dept. က brother ေတြေတာင္ ျပန္ကုန္ၾကျပီ။
တစ္ေယာက္ ... ႏွစ္ေယာက္ ... သံုးေယာက္ ... မန္ေနဂ်ာပဲရွိေတာ့တယ္။
နာရီကိုၾကည့္ျပန္တယ္။ ဟုတ္တယ္... ေရွာင္လႊဲလို႕မွမရတာ ျပန္ရေတာ့မယ္။ ညရွစ္နာရီထိုးေနၿပီ။
စင္ကာပူက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က gtalk မွာ လာေျပာတယ္။
"မျပန္ေသးဘူးလား"တဲ့ ... အစကတည္းက ငိုခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတာ... ဟုတ္တယ္ .. ဒီလို.. ဒီလို သူငယ္ခ်င္းကုိေျပာျပ .. “ေနာက္က်မွျပန္ရင္ ပိုေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းမွာေပ့ါ”တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက.. “သရဲရွိုလို႕လား” တဲ့..
“ဟာ ... မရွိပါဘူး” ဆိုၿပီး ရယ္က်ဲက်ဲေျပာင္ျပလိုက္ရတာေပါ့။ gtalk မွာ ဒီလို ...“:D,:P” ...
စကားေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လာေျပာတဲ့ brother တစ္ေယာက္ကိုလည္း ဘုေတာလႊတ္လုိက္တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာမတတ္ႏူိင္တဲ့ကိစၥအတြက္ သူမ်ားကိုစိတ္ဆိုးမိတဲ့ကၽြန္မေၾကာင့္ အဲဒီ brother က ဓါးစာခံျဖစ္သြားရရွာတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ေႏွးေႏွးေကြးေကြးေျခလွမ္းနဲ႕ အိမ္နားေရာက္လာျပီ။ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ... ဟိုဟိုဒီဒီတိုက္ခန္းေတြက ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲနဲ႕ပဲ။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မတိုက္ခန္းဆီေမာ့ၾကည့္မိတယ္။
တစ္... ႏွစ္... သံုး... ေလး... ေလးထပ္ ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့အခန္းေပါ့...
ကၽြန္မျပန္လာရင္ ၀ရံတာမွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ေမေမ့ကို ခါတိုင္း အရမ္းသတိမထားမိေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ... မရွိတဲ့ေမေမ့ပံုစံကိုပံုေဖာ္ရင္း မ်က္ရည္က၀ဲကနဲျဖစ္ရျပန္ၿပီ။
ကၽြန္မအဲ့လို အငိုလြယ္တတ္တာကို မႀကိဳက္လို႕ ေလ့က်င့္ေနပါရက္နဲ႕။ မငိုစမ္းနဲ႕ ။ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ပါ။ လုပ္ရမွာက ပထမဆံုး ေလွကားကိုတစ္လွမ္းခ်င္းတက္ .. ဟုတ္ ... မီးလာရင္ေတာင္ ေလွကားမီးဖြင့္ထားဖို႕ ပ်က္ကြက္တတ္တဲ့ ကပ္ေစးနဲအခန္းေဖာ္ေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႕ေလွကားက ေမွာင္ထဲမွာပဲ ခပ္ကုပ္ကုပ္ေနခဲ့ရတာလဲၾကာၿပီေပါ့။
ေမေမသာရွိရင္ ေလွကားမီးအၿမဲဖြင့္ထားတတ္တယ္။ မီးပ်က္တဲ့ေန႕ေတြမွာ ေလွကားမွာဖေယာင္းတိုင္ထြန္းထားတတ္တယ္။ ကၽြန္မလာၿပီဆိုရင္ ေလွကားတစ္ဆစ္ခ်ဳိးေလာက္ထိဆင္းလာၿပီး ကၽြန္မလက္ထဲက အထုတ္ေတြပါလာရင္ ဆင္းဆင္းယူတတ္ျပန္တယ္။ ေျပာမရလုိ႕ ကၽြန္မေနာက္ေတာ့မေျပာေတာ့ပါဘူး။

ေမေမသာဆိုရင္ ... ေမေမရိွရင္ဆိုတဲ့ ဒီအေတြးပဲ ၀င္၀င္ေနေတာ့တာပဲ။ ခုေမေမ မရိွဘူးေလ။
ေလွကားထစ္ေတြတက္ ...တစ္ထစ္ ႏွစ္ထစ္ သံုးထစ္ စမ္းၿပီးတက္ရင္း အမနဲ႕အတူတူျပန္တဲ့ေန႕က သူေျပာခဲ့ဖူးတာ သတိရလိုက္တယ္။ သူကေလွကားထစ္ေတြကို ေလွကားထစ္ေတြေရတြက္ၿပီး ေရွ႕ကတက္သြားတယ္။ ကၽြန္မေတာ့ အဲ့လိုတစ္ခါမွ မေရတြက္မိပါဘူးလို႕ျပန္ေျပာမိေပမဲ့ အမလိုပဲေရတြက္ၿပီး ေလွကားထစ္ေတြတက္လာလိုက္တာ တစ္... ႏွစ္... သံုး....... ကိုး ဟုတ္သားပဲ လို႕ စိတ္ထဲကေတြးလိုက္တယ္။ ခုေတာ့ အမေျပာခဲ့ဖူးတာက အသံုး၀င္ေနျပန္တယ္။
တစ္ ... ႏွစ္... သံုး...... ကိုး .. ေလွကားအေကြ႕ေတြမွာေမွာင္ေနတာမ်ား.. ဘာကိုမွမျမင္ရပါဘူး၊ တစ္ေယာက္ေယာက္သာငုတ္တုတ္ထုိင္ၿပီး ရုတ္တရက္လုယက္လိုက္ရင္လို႕ ေတြးလိုက္ရင္း ေခါင္းကႏွစ္ဆေလာက္ႀကီးထြက္သြားတယ္။ ျဖစ္ဖူးၾကမွာပါ၊ တစ္ခုခုေၾကာက္ရင္ ေခါင္းနပမ္းႀကီးတယ္ဆိုတာ .. တကယ့္ကို အဲ့လိုျဖစ္တာ၊ ေမေမက ညီအမႏွစ္ေယာက္အတြက္ မီးေလးပါတဲ့ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္းစီေပးထားတယ္။ ကၽြန္မက အၿမဲေမ့က်န္ခဲ့တတ္လို႕ အိတ္ထဲမွာ ေမေမက မေမ့မေလ်ာ့ထည့္ေပးထားတတ္တယ္။
ခုေမေမလဲ မရွိေရာ ကၽြန္မ ဂရုတစိုက္မယူပါဘူး၊ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းေတာင္မသိဘူး။
ကၽြန္မကအဲလို ခပ္ေပေပ။ ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မအခန္းတခါးေရွ႕ေရာက္လာတယ္။ ေမေမသာဆိုရင္ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မျပန္လာတာနဲ႕လြဲသြားလို႕ ၀ရံတာကမေတြ႕လိုက္ပဲ ကြ်န္မအခန္းတံခါးေရွ႕ထိေရာက္သြား... တံခါးေခါက္လိုက္ရင္ ခပ္ၿပံဳၿပံဳးနဲ႕ “ဒီေန႕ေနာက္က်တယ္ေနာ္” “ဒီေန႕ေတာ့ ေစာသားပဲ” လို႕ အဲဒီလိုေျပာေနက်ပါ၊
ခုေတာ့ သံုးခုေတာင္ခပ္ထားတဲ့ ေသာ့ေတြကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ပဲ ဖြင့္ဖို႕ႀကိဳးစားရေတာ့တယ္။
အိုး... ခက္လိုက္တာ... ေသာ့ေတြကလဲ ခ်က္ခ်င္းဖြင့္မရ ... ေမွာင္ထဲမွာပဲ ေသာ့ေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခု ထပ္ေျပာင္း၊ ေနာက္တစ္ေခ်ာင္း မရ ... ဂ်ေလာက္ ေဟာ ပြင့္သြားၿပီ။ ေနာက္တစ္ခု... ေနာက္တစ္ခု .. ေသာ့ေတြဖြင့္မရတာလဲ မေျပာနဲ႕ေတာ့ ေသာ့ေတြဖြင့္ေနရင္းက ေနာက္ေက်ာဘက္ကိုလဲ မ်က္ေျခမျပတ္လွည့္ၾကည့္ရေသးတယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းက လူမရွိဘူး။ အဲဒီအခန္းကသံပန္းတံခါးလဲမရွိေတာ့ .. တံခါးကိုအခန္းပိုင္ရွင္က အျပင္ကခတ္ထားရဲ႕လား မေသခ်ာ၊ ကၽြန္မျပန္လာမွ တံခါးဖြင္းၿပီးအတြင္းထဲကေန ၀ုန္းကနဲေျပးထြက္လာမွျဖင့္၊ အဲလိုသာဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာေၾကာက္လန္႕ဖို႕ထက္ လုယက္မယ့္သူကို ကၽြန္မေဒါသထြက္ထြက္နဲ႕ေအာ္မိမယ္ထင္တယ္။ လက္ေတြေတာင္ကိုက္လာၿပီ။ ေသာ့သံုးခုလံုးပြင့္သြားပါၿပီ။
ေသာ့ပြင့္သြားတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းအတြင္းကိုအကဲခတ္ ... ေျခရာလက္ရာပ်က္၊ မပ်က္။
ၿပီးရင္ သံပန္းတံခါးကို ခ်က္ခ်င္းေသာ့ျပန္မခတ္ရဲေသးဘူး။ တံခါး lock ကိုအသာႏွိပ္...
တျခားအခန္းဆီက ေစြေစာင္းေစာင္းက်ေနတဲ့ အလင္းေရာင္မွိန္မွိန္ေလးနဲ႕ မ်က္လံုးကိုအစြမ္းကုန္ျဖဲၾကည့္ၿပီး... ဟုိဟိုဒီဒီၾကည့္ ... သားေကာင္ေခ်ာင္းတဲ့မုဆိုးလို ...
မဟုတ္ဘူး.. မုဆိုးကိုျပန္ေခ်ာင္းေနတဲ့သားေကာင္... ခုခ်ိန္မွာ ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္သားေကာင္ပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့၊ အတြင္းတံခါးမႀကီးကိုဖြင့္ၿပီးအိမ္ထဲ၀င္ လက္ထဲမွာေတာ့ ေသာ့ႀကီးႀကီးေတြကို လက္နက္သဖြယ္သေဘာထားကိုင္စြဲလို႕ ဘုရားစင္မွာ ဖေယာင္းတိုင္အျမန္ထြန္း၊ အတြင္းကို အကဲခတ္၊ ေနရာအလြတ္ရေနတဲ့ ဘက္ထရီမီးေခ်ာင္းကိုစမ္း.. ဖြင့္ ... မီးလင္းသြားေတာ့ ခုနကထက္ အနဲငယ္ရဲတင္းသြားတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အေနာက္ထဲကိုစစ္ေဆးရဦးမယ္။ ေသာ့ကေသးေတာ့ လူတစ္ဦးနဲ႕သာေတြ႕ရင္ အနီးကပ္တိုက္ခိုက္ရမွာ၊ ဒါနဲ႕ တံျမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္းကိုယူကာ အသင့္အေနအထားနဲ႕ အသာယမ္းၿပီး မီးဖိုခန္းထဲကို၀င္တယ္။
toilet တံခါးကိုဖြင့္ ... ဘာမွမရွိ၊ ေရခ်ဳိးခန္း .. ဘာမွမရွိ၊
သံပန္းတံခါးပိတ္ၿပီးမွ မေတာ္လို႕မ်ား လူတစ္ေယာက္ေယာက္ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ရင္ ကၽြန္မထြက္ေျပးဖို႕ခက္သြားမွာေပါ့၊ မရီပါနဲ႕၊ ကၽြန္မကိုကၽြန္မကာကြယ္ဖို႕ ကၽြန္မပဲတတ္ႏိုင္တာကိုး။ အတြင္းမွာစစ္ေဆးၿပီး အားလံုးရွင္းလင္းတယ္ဆိုမွ သံပန္းတံခါးကိုေသာ့ခတ္တယ္။ ေသာ့ခတ္တဲ့အခ်ိန္မွာလဲ အင္မတန္ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္၊ ကၽြန္မၾကည့္ဖူးတဲ့ရုပ္ရွင္ေတြထဲလို .. လူဆိုးကလာေနျပီေသာ့ကခတ္လို႕မရေသး.. လာေနၿပီ..လာေနၿပီ.. ျမန္ျမန္..လူဆိုးကအနားေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုမွ ေသာ့ကခတ္လို႕ရသြား...
ဒီလိုမ်ားျဖစ္ခဲ့ရင္ဆိုၿပီး ေၾကာက္ျပန္တယ္။ ေသာ့ေတာ့ခတ္ၿပီးသြားပါၿပီ။
ၿပီးေတာ့ ေျခလက္ေဆး၊ ေရခ်ဳိးဖို႕ျပင္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေၾကာက္စိတ္နဲနဲေျပသြားတယ္။
ေရခ်ဳိးၿပီးေတာ့ အမေၾကာ္ေပးသြားတဲ့.. ဘာလေခ်ာင္ေက်ာ္၊ ၾကက္သားအမြေၾကာ္ေတြရွိေပမဲ့ ထမင္းမစားခ်င္ပါ၊
ခုနက ဆိုင္ကဆြဲ၀ယ္လာခဲ့တဲ့ ေတြ႕ကရာ သေရစာေတြ.. အာလူးေၾကာ္၊ ငါးမုန္႕ေၾကာ္ေတြကိုေၾကာင္စီစီၾကည့္ရင္း ..
မိုင္လိုတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ ... ငါးမုန္႕ေၾကာ္ထိုင္စား... ခါတိုင္း ဆာရင္ထမင္းနဲနဲစားထားၿပီး ... ကၽြန္မျပန္လာမွထမင္းတူတူစားေလ့ရွိတဲ့ ေမေမ့ကိုသတိရၿပီး မ်က္ရည္ေတြက်လာျပန္တယ္။
ဟူး... ငါးရက္ေတာင္ ... ကၽြန္မအိပ္ရဲပါ့မလား... မီးကေတာ့မလာပါဘူး။
ရုံးသြားရင္ မိန္း(မီး)ပိတ္သြားဖို႕ ေမေမမွာတတ္လို႕ အျပင္သြားတိုင္း မိန္းပိတ္ခဲ့တယ္။
မိန္းဖြင့္ဖြင့္ မဖြင့္ဖြင့္ မီးကိုက မလာတာ၊ ကၽြန္မေရာက္ေရာက္ခ်င္းမိန္းဖြင့္ၿပီးၿပီပဲ။
မုန္႕စားၿပီးတာနဲ႕ သြားတိုက္၊ ဒီအေမွာင္ထုႀကီးကိုမျမင္ခ်င္ေတာ့လို႕ ေစာေစာအိပ္ေတာ့မယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကမွာတယ္.. “ဘုရားစာရြတ္အိပ္”တဲ့ .. ဟုတ္.. ဟုတ္.. ဟုတ္။
လက္မွာ စိတ္ပုတီးပတ္ၿပီး အိပ္ရာထဲ၀င္ ဘုရားစာရြတ္။ တေရးနိုးလို႕မျဖစ္ဘူး၊ တေရးႏုိးတဲ့အခ်ိန္ေမွာင္မဲေနတာကၽြန္မအေၾကာက္ဆံုးပဲ၊ တစ္ေရးမႏိုးမွျဖစ္မယ္။ ကၽြန္မအေအးမိၿပီးႏွာေခ်တတ္လြန္းလို႕ ဆရာ၀န္မက cetiriz ေဆးေတြေပးထားတယ္။ အဲဒီေဆးကအိပ္ငိုက္တယ္၊ ႏွစ္လံုးေလာက္ေသာက္လိုက္တယ္။ ဒါဆို အေသအခ်ာအိပ္ေတာ့မွာပဲ၊ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ည၁၂နာရီေက်ာ္ေတာ့ မီးလာပါေတာ့တယ္။ မထခ်င္ေပမဲ့ အျမန္ထ ေရတင္၊ ေရျဖည့္၊ ေရမျပည့္ခင္မွာပဲ မီးကျပန္ပ်က္သြားျပန္ၿပီ။ အားငယ္ျခင္းတစ္၀က္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတစ္၀က္နဲ႕ မီးျပန္အလာကိုခဏေလာက္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ မီးမလာေတာ့ပါဘူး။ ျပန္အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႕ ေန႕လည္ေလာက္ ေမေမ ဖုန္းဆက္တယ္၊ “သူငယ္ခ်င္းလာအိပ္ရဲ႕လား”.. “ဓာတ္မီး(ေဘာပင္ေလး)ပါရဲ႕လား”၊ “မိန္းပိတ္ေနာ္.. အျပင္ထြက္ရင္” ဟုတ္.. ဟုတ္.. ဟုတ္..
ေနာက္ အမကဖုန္းဆက္ျပန္တယ္။ “သူငယ္ခ်င္းလာအိပ္ရဲ႕လား” ဟုတ္... “ေခၚေမးၾကည့္မယ္၊ ရွိလား” တဲ့ “သူ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္၊ လာအိပ္တယ္၊ ဘာမွစိတ္မပူပါနဲ႕” ခပ္ေအးေအးေျပာလိုက္တဲ့ ကၽြန္မအသံေၾကာင့္ အမကစိတ္ခ်သြားဟန္နဲ႕ ဖုန္းခ်သြားတယ္။


ဒုတိယည
ဒီညလဲ ပထမေန႕လိုပဲ ေၾကာက္ေနတုန္းပဲ။
မီးလာတဲ့ေန႕ဆိုေတာ့ ေဘးခန္းေတြကလင္းေနတယ္။ သိပ္မဆိုးလွပါဘူး။
ေလွကားကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္းေမွာင္ၿမဲေမွာင္လွ်က္ပါပဲ။ ကၽြန္မအခန္းထဲကိုအေရာက္ မိန္း(မီး)ဖြင့္၊ မီးေခ်ာင္းေတြလဲလင္းလာေရာ မီးကျဖတ္ကနဲပ်က္သြားတယ္။ မီးေရာင္ကိုျမင္ၿပီးမွ ခ်က္ခ်င္းမီးကပ်က္သြားေတာ့ ေၾကာက္လန္႕စိတ္ေတြက ၀ုန္းကနဲေျပးေဆာင့္ေတာ့တယ္။ မေၾကာက္နဲ႕၊ ဘုရားစဥ္မွာ ဖေယာင္းတိုင္ေျပးထြန္း ဘက္ထရီ မီးေခ်ာင္းထြန္း၊ မေန႕ကလို စြန္႕စားခန္းေတြ တစ္ခုခ်င္း... တစ္ခုခ်င္း .. ရွင္းလင္း။

တတိယည
ေတာ္ေတာ္ေလး ရဲရင့္လာၿပီလို႕ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ထင္ထားသေလာက္ သိပ္မေၾကာက္တတ္တဲ့ ကိုယ့္ဘာသာနည္းနည္းေတာ့ သေဘာက်သြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႕အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ တစ္ေရးႏိုး ခပ္ဟဟဖြင့္ထားတဲ ဘုရားစင္ေဘးမွန္တံခါးဆီမွာ .. လရဲ႕အလင္းေရာင္နဲ႕... မဲမဲအရိပ္ႀကီးတစ္ခုကတစ္လႈပ္လႈပ္ ပံုပန္းမက်..
မွန္တံခါးဆီကပဲ အခန္းထဲ၀င္ဖို႕ႀကိဳးစားေနသလို၊ မေၾကာက္နဲ႕ ေသခ်ာၾကည့္ပါဦး၊
ကၽြန္မ သတိရလိုက္ပါတယ္... မအိပ္ခင္က ေလွ်ာ္လွန္းထားတဲ့ အက်ႌက ေလတိုးေနတာမို႕ တလြင့္လြင့္၊ လူတစ္ေယာက္မဟုတ္မွန္းသိရက္နဲ႕၊ ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း ပိုပိုေၾကာက္လာျပန္တယ္... လႈပ္ေနတဲ့ပံုစံကိုက ကိုယ့္ရို႕ကားရား.. ကၽြန္မထသြားလုိက္ျပီး ရုတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။ မွန္တံခါးေတြရွိသမွ် အကုန္ပိတ္ၿပီး ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ ေစာင္ျခဳံၿပီးအိပ္ေတာ့...
အခ်မ္းေပါ့လာတဲ့ အခ်ိန္ ေခြ်းေတြကိုျပန္ေနတာပဲ၊
မ်က္ရည္ေတြက်လာျပန္ေရာ၊ ေအာ္.. ရဲရင့္လာၿပီလို႕ထင္ေနကာမွ၊

မနက္ အိပ္ရာထ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရလဲ၊ ပန္းလဲ၊
ေမေမ မရွိေပမဲ့ မပ်က္မကြက္လုပ္ျဖစ္တာတစ္ခုက ရုံးသြားခါနီး ဘုရားစင္က သေျပရြက္ ၃ရြက္ျဖဳတ္ၿပီး အိတ္ထဲထည့္ယူသြားတာပါ။ ေမေမက ရုံးသြားခါနီးတုိင္း အႏၲရယ္ကင္းေအာင္ သေျပရြက္ ၃ရြက္ထည့္ေပးေနက်ဆိုေတာ့...

စတုတၴည
ဒီညကေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ဆိုရပါမယ္။ မီးလာေနတယ္ သူငယ္ခ်င္းဆီကယူလာတဲ့ ၾကြက္စားဖိုမွဴးကာတြန္းကားကို ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ရဲရင့္လာၿပီဆိုေပမဲ့ နဲနဲေလးေတာ့ ေၾကာက္ေနေသးတာပါပဲ။
ပဥၥမည
ဟူး... ရုံးပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ လုပ္စရာရွိတာေတြလုပ္ရမယ္။
တစ္အိမ္လံုး ရႈပ္ေနတာေတြ အကုန္ရွင္း၊ အမကေျပာဖူးတယ္ ကၽြန္မအိမ္ရွင္းရင္ သိပ္ျမန္တယ္ဆိုပဲ .. ေျမွာက္ၿပီးခုိင္းတာေနမွာ... အဲဒီစကားကိုနားထဲၾကားမိေလေလ ကၽြန္မက ပိုျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ အရွိန္ျမွင့္ၿပီး အိမ္ရွင္းေလေလပါပဲ။
ေနာက္ေလွ်ာ္စရာရွိတာေတြ ေျခသုတ္ဖံုေတြ အကုန္၀ုန္းဒိုင္းၾကဲေလွ်ာ္ ထမင္းခ်က္၊ ဟင္းခ်က္ ဟင္းက မေန႕က၀ယ္လာတဲ့ ငရုတ္သီးေတာင့္ပြႀကီးေတြကို စိတ္ႀကိဳက္ ၾကက္သြန္နီအႏွစ္မ်ားမ်ားနဲ႕ ဆီအိအိခ်က္၊ အားလံုးရွင္းလင္းၿပီးခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ၁နာရီေက်ာ္ၿပီ ေရခ်ဳိး ထမင္းစား၊ ကုိယ့္ဘာသာခ်က္ထားတာစားရင္း သေဘာေတြက်လို႕ ၿပံဳးျဖီးျဖီးနဲ႕၊ ေန႕ခင္းဆိုေတာ့ ဘာမွမေၾကာက္၊ အလင္းေရာင္ေတြကေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ လင္းထိန္ေနတာဆိုေတာ့...
ထမင္းစားၿပီး မဖတ္ရေသးတဲ့ ဖတ္စရာစာအုပ္၊ ဂ်ာနယ္ေတြ အကုန္စုျပံဳယူလာ၊ ဖတ္ရင္း အိပ္ငိုက္။ ညေနေရာက္ေတာ့ တနဂၤေႏြညကိုေတာ့ ျဖတ္ေက်ာ္ရဦးမယ္ဆိုတာေတြးၿပီး ရင္ေလးသြားတယ္။ မနက္ျဖန္အတြက္ေတာ့ ဟင္းခ်က္သြားမယ္ေပါ့။ ေမေမရွိတုန္းက ဟင္းကူခ်က္ေပးေပမဲ့
ေစ်း၀ယ္တာကေတာ့ ေမေမကပဲ သူႀကိဳက္တာေလးေတြ ၀ယ္၀ယ္လာတတ္ေတာ့ ကားဂိတ္နားမွာရွိတဲ့ အသီးအရြက္ေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကို မ်က္စိထဲ၀င္ေအာင္ကို မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။
ခုေတာ့ ဘာေတြမ်ားစားခ်င္တာရွိမလဲ စူးစမ္းမိတယ္။ မႈိေတြ ေတြ႕ေတာ့ ...
မိႈေတြ၀ယ္ၿပီး မိႈရတဲ့မ်က္ႏွာမ်ဳိးနဲ႕ အိမ္ျပန္လာလိုက္တယ္။ မီးလာေနေတာ့ မႈိေတြဆီသတ္... ေနာက္ေန႕ရံုးထမင္းခ်ဳိင့္ထည့္ဖို႕ျပင္ထားလိုက္တယ္။
ကၽြန္မရဲ႕စြန္႕စားခန္းကဒီေလာက္ပါပဲ။

ခုခ်ိန္ျပန္ေရးျပရင္ ... ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မနားလည္လက္ခံလိုက္တာက လူတစ္ေယာက္ဆီမွာ မျမင္ႏိုင္တဲ့စြမ္းအားေတြရွိတယ္။
ကၽြန္မတို႕ ဘာကိုမွေၾကာက္ေနဖို႕မလိုဘူး။ လူဆိုတာ တကယ္လိုအပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အားလံုးဟာ အနည္းဆံုးေတာ့ ကၽြန္မတို႕ပတ္၀န္းက်င္ကြက္ကြက္ေလးမွာ သူရဲေကာင္းေတြျဖစ္သြားႏိူင္တယ္။
ၿပီးေတာ့ နယ္ပယ္ေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ရမယ္။

အားလံုးဟာ ကိစၥေတြကိုေျဖရွင္းႏိုင္ပါမယ္။
ကၽြန္မတို႕ ရဲရင့္ၾကဖို႕လိုမယ္မဟုတ္လား။

A letter to Santa Claus


ခ်စ္ရတဲ့စန္တာကေလာစ့္ေရ

ဒီခရစ္စမတ္မွာလည္း ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနဦးမွာကိုသိေပမဲ့ စာေရးလိုက္ပါတယ္၊ မိဘစကားနားေထာင္တဲ့ ခ်စ္စရာကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ေျပာင္ေနာက္ေနာက္ကေလးငယ္ေတြ အတြက္ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အရုပ္ေတြစုေဆာင္းရင္း၊ သၾကားလံုးေတြတစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္ထမ္းရင္း လိုက္လံေ၀ငွဦးမယ္မဟုတ္လား၊ ကြ်န္မက ကေလးငယ္ေလးမဟုတ္ေတာ့ေပမဲ့ ဆိုးေပေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ့ စာကို အဆံုးထိဖတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္၊ ကြ်န္မလိုခ်င္တာေတြ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ဒီခရစ္စမတ္မွာျပည့္၀ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ၊ ကြ်န္မေတာင္းၾကည့္ခ်င္ပါတယ္၊

ကြ်န္မ နဲ႔ ကြ်န္မအမ်ဳိးသားတို႔အတြက္ ခ်စ္စရာသမီးေလးနဲ႔သားေလး ကို ေပးပါ၊ ကြ်န္မအတြက္ ကြ်န္မတတ္ကြ်မ္းတဲ့အလုပ္မ်ဳိးကိုလျဲမန္ျမန္ေပးပါ၊ ဆားရ္ဘီးယန္းစကား (ဆရပ္စကီး) ျမန္ျမန္တတ္ကြ်မ္းဖို႔ ကူညီေပးပါ၊ အဂၤလိပ္စကားေျပာကိုလဲ အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္ေလသံမ်ဳိးနဲ႔ေျပာႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးပါ၊ ကြ်န္မ အမ်ဳိးသားအတြက္ လဲ သူဆြဲသမွ် ပန္းခ်ီကားေတြအားလံုး ေစ်းၾကီးၾကီးေပးသိမ္းၾကံဳး၀ယ္မယ့္ သူေဌးၾကီးတစ္ေယာက္ကိုလဲ ကြ်န္မတို႔နဲ႔လက္လွမ္းမွီတဲ့ေနရာမွာ ပို႔ထားေပးပါ၊ ကြ်န္မ ခ်စ္ရတဲ့၊ ကြ်န္မကို ကေလးတစ္ေယာက္လို ေစာင့္ေရွာက္တတ္တဲ့ ကြ်န္မအမ်ဳိးသားန႔ဲလဲ အျမဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနသြားဖို႔ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ၊ ေခါင္းခဏခဏကိုက္တတ္တာကိုလဲ တားဆီးေပးပါ၊ စာေရးရတာ အျမဲအာရုံရဖို႔ ေခါင္းၾကည္ေနဖို႔ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ၊ ကြ်န္မေရးခ်င္သမွ်ေလွ်ာက္ေရး၊ ကြ်န္မေလွ်ာက္ေရးသမွ်ထည့္ေပးမယ့္ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္နဲ႔လဲ ကြ်န္မကိုခ်ိတ္ဆက္ထားေပးပါ၊

ကြ်န္မ ေပါ့ေပါ့ဆဆေနလိုက္မိတာနဲ႔ ႏွာေခ်၊ ၿပီးေတာ့ ဖ်ားတတ္လြန္းလို႔ ဒီရာသီဥတုနဲ႔ အျမန္ဆံုး လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ဖို႔ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါဦး၊ ႏွင္းက်ၿပီးေအးလိုက္၊ ျမဴေတြပိတ္ေနေအာင္ေ၀ေနၿပီး ေအးလိုက္၊ မိုးဖြဲဖြဲနဲ႔ေအးလိုက္၊ ေလေအးေအးနဲ႔ေအးလိုက္ ေအးနည္းမ်ဳိးစုံေအးေနတဲ့ ရာသီဥတုနဲ႔ ဒီ ဒီဇင္ဘာမွာ အျမန္ဆံုး သင့္ျမတ္ဖို႔ ကူညီေပးပါ၊ ေအးတဲ့ရာသီဥတုကို သိပ္ၾကိဳက္သလို အက်ီၤအမ်ားၾကီးမ၀တ္ရပဲ၊ ေခါင္းစြပ္မစြပ္ရပဲ အျပင္ထြက္ႏိုင္ေအာင္ ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႔ ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊

ၿပီးေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရသ၀တၳဳတိုေလးေတြေရးေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာမ်ဳိးကိုလဲ ကြ်န္မေမေမ ေရးခ်င္တဲ့ ဘာသာျပန္ႏိုင္ငံေရးစာမူေတြမွန္သမွ် ထည့္ေပးဖို႔ ေျပာထားေပးပါဦး၊ လမ္းေဘး ေတြ႔သမွ် ကြမ္းယာဆိုင္ ေဆးရြက္ၾကီးေတာင္းတတ္တဲ့ ေဖေဖလဲ ကြမ္းယာဆိုင္က ကလားေလးေတြ၊ ကလားမေလးေတြ၊နဲ႔ ကလားလို မေတာက္တေခါက္ေျပာရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနေစဖို႔ ကူညီေပးပါ၊

မုန္႔ဟင္းခါးစားခ်င္ပါတယ္၊ အစံုသုတ္၊ ေရွာက္သီးသုတ္စားခ်င္ပါတယ္၊ IM ရုံးေဘး၊ သမၼတရုံလမ္းၾကားက ကလားၾကီး လဘက္သုတ္လဲ စားခ်င္ပါတယ္၊ ကလားၾကီးပလာတာကို ေခ်ာၾကီး၊ ထူးထူး၊ ကိုပက္ထရစ္ တို႔ နဲ႔ လုစားၾကတာသတိရေနလို႔ပါ၊ ၾကက္သားေၾကာ္ေကြ်းဖို႔ ေတြ႔တိုင္းပူဆာတတ္တဲ့ အြန္လိုင္းက သူရဦးကိုလဲ သူ ပူဆာတိုင္း ၀ယ္ေကြ်းမယ့္အမတစ္ေယာက္ကိုလဲ ရေစခ်င္ပါတယ္၊ ကြ်န္မတို႔ကို အလုပ္ေတြမ်ားမ်ားခိုင္းလို႔ ကြ်န္မတို႔စိတ္ဆိုးတိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ လိုက္ၿပီး စိတ္မဆိုးတဲ့ IM က မန္ေနဂ်ာကိုဘန္နီကိုလဲ အျမဲျပံဳးေနေစခ်င္ပါတယ္၊ ေခ်ာၾကီးကို အလုပ္ေတြဖိမခိုင္းပဲ ေခ်ာၾကီးအတြက္ မုန္႔၀ယ္ေကြ်းဖို႔ တိုက္တြန္းေပးပါ၊ ေခ်ာၾကီးလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ ေနေစဖို႔ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ၊ စကၤာပူက ပံုခဏခဏေျပာခိုင္းတဲ့ဟန္ဟန္(မဟန္စု)လဲ အျမဲျမဴးတူးေပ်ာ္ရႊင္ေနေစဖို႔ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ လန္ဒန္က စာအေရးေကာင္းလွတဲ့ ကိုမ်ဳိးသာထက္လဲ laptop အသစ္ေလးနဲ႔ ပိုစ့္အသစ္အသစ္၊ စာအသစ္အသစ္ေတြ အမ်ားၾကီးေရးႏိုင္ေအာင္၊ ရုပ္ရွင္ကားေကာင္းေတြ ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါဦး၊ သေဘာအေကာင္းလြန္တတ္တဲ့ ကိုေစာဟန္လဲ သူ႔ အသည္းေလးနဲ႔ စက္ာပူမွာ လက္ထပ္ျဖစ္ဖို႔ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ၊ ေစ်း၀ယ္ထြက္တာကြ်မ္းက်င္တဲ့ ထူးထူးလဲ ေရွာ့ပင္းစင္တာရွိသမွ်အထပ္ ရွိသမွ်ဆိုင္ခန္းအားလံုးေရွာက္ၾကည့္လို႔ တစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္ၾကီး ၀ယ္ေစခ်င္ပါတယ္၊ ဘီယာသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ကြ်န္မ သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္ေဇာ္လည္း သူ႔အသည္းေလးခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ဘီယာေတြ၊ ၀ီစကီေတြ စိတ္ၾကိဳက္ေသာက္ႏိုင္ေစဖို႔ကူညီေပးလိုက္ပါ၊ စရိတ္မေထာင္းပဲ အတိတ္ေစာင္းၿပီး ဆိုက္ပရပ္စ္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေနညိဳရင့္(ရဲထြတ္ေနာင္)လဲ ျမန္မာအစားအစာေတြတစ္၀ၾကီးစား၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ အလုပ္ေတြေကာင္းေကာင္းလုပ္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနထိုင္သြားႏိုင္ပါေစ၊ IM က ျဗဲျဗဲ(ထြန္းႏိုင္လင္း)လဲ အျမဲတမ္း တျဗဲျဗဲနဲ႔ ရီေမာျပံဳးရႊင္ေနေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ စကၤာပူက ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္ အရြယ္တင္လွတဲ့ ပီပီ(ျပည့္ျဖိဳးရွိန္)လဲ brand အေကာင္းစားေတြပဲ ၀ယ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္၀ယ္ႏိုင္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါဦး၊ ကြ်န္မ အမ ၀က္သိုးအတြက္လဲ စာအုပ္ျမန္ျမန္ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ ကူညီပါ၊ သူ႔စာအုပ္မွာ သူ သံုးခ်င္တဲ့ ပံုေတြ ထုတ္ေ၀သူက သံုးေပးဖို႔လဲ ကူညီေပးပါ၊

အိမ္နားက ေျမေအာက္လမ္းထဲ အေကာ္ဒီယံတီးလို႔ ပိုက္ဆံအလွဴခံတဲ့သူၾကီးလဲ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားၾကီးရဖို႔ ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ ဂ်စ္ပဆီကေလးငယ္ေတြအတြက္လဲ သူတို႔လိုအပ္သမွ်ေတြျဖည့္ဆည္းေပးပါ၊ ဒီဇင္ဘာေန႔တိုင္းမဟုတ္ေတာင္ ေန႔အေတာ္မ်ားမ်ား ႏွင္းျဖဴျဖဴေတြက်ဖို႔ ကူညီပါ၊ ဆစ္ဒနီမွာရွိေနတဲ့ ကြ်န္မ အခ်စ္ဆံုးအကို ရရလဲ ျမန္မာျပည္ႏွစ္တိုင္းျပန္လည္ႏိုင္ဖို႔ကူညီေပးပါ၊ သူလိုခ်င္သမွ် ပစၥည္းဆန္းဆန္း မွန္သမွ်၀ယ္ႏိုင္ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ သီခ်င္းအဆိုေကာင္းတဲ့ ရရစိတ္ၾကိဳက္သီခ်င္းေတြ သူ႔
ကိုယ္ပိုင္စတူဒီယိုေလးမွာဆိုၿပီး တျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနႏိုင္ဖို႔လဲ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ၊ သူ႔စိတ္ၾကိဳက္ ခပ္လန္လန္ဒီဇိုင္းနဲ႔ အျမဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနႏိုင္ေအာင္ၾကည့္ရႈပါ၊ သူ႔မိသားစုေလး အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး ကမ္းေျခေတြမွာ အနားယူႏိုင္ဖို႔ ကူညီပါ၊

ဘယ္ေတာ့မွ ျငိမ္ျငိမ္မေန၊ တခုခု အလုပ္လုပ္ေနတတ္တဲ့ ကြ်န္မအမ်ဳိးသားရဲ႔ မာမာနဲ႔တာတာလဲ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနႏိုင္ေအာင္ က်န္းမာေစဖို႔ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ၊ တူေလး ဖိုးလျပည့္လဲ ထူးခြ်န္တဲ့ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာေစဖို႔ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ ကြ်န္မအမ်ဳိးသားရဲ႔တူေလး အဲလက္စ္ကိုလဲ သူ႔ေမေမက သိပ္မဆူပဲ သူေဆာ့ခ်င္သမွ် ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ခ်င္သမွ် လုပ္ခြင့္ေပးဖို႔ ကူညီေပးပါ၊

ၿပီးေတာ့ တာတာ့သူငယ္ခ်င္းကိုေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ သူက brain stroke ၂ခါ ရထားၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ရွာဘူး၊ ကြ်န္မတို႔သြားလည္ရင္ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ငိုသံပါပါလႈိုက္လႈိက္လွဲလွဲႏႈတ္ဆက္တတ္ၿပီး ျပန္တဲ့အခါမွာလည္း မ်က္ရည္လည္ ငိုသံပါၾကီးနဲ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္က်န္တတ္လို႔ သူ လမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႔ ကူညီေပးပါ၊ သူ႔ရဲ႔ အမ်ဳိးသမီးလည္း အေရျပားကင္ဆာက ကင္းလြတ္ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ၊ သေဘာေကာင္းလွတဲ့ တာတာ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔သူ႔ အမ်ဳိးသမီး ဒီႏွစ္ဒီဇင္ဘာမွာ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ၊

ခ်စ္ရတဲ့ စန္တာ ဒီဇင္ဘာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ၊
Merry Christmas !


စန္တာကေလာစ့္ဆီ စာေရးခ်င္ရင္ လိပ္စာေတြက
• Santa Claus, North Pole, Canada, H0H 0H0
• Santa/Father Christmas, Santa’s Grotto, Reindeerland, SAN TA1
• Father Christmas, North Pole, SAN TA1
• Santa Claus, Santa Claus Village, FIN-96930 Arctic Circle, Finland.
စန္တာကေလာစ့္အေၾကာင္းပိုၿပီးစပ္စုခ်င္ရင္ေတာ့ အဲဒီမွာ http://en.wikipedia.org/wiki/Santa_Claus ဖတ္ၾကည့္ပါ၊


ခရစ္စမတ္ဘိုးဘိုးဆီ စာေရးၾကတဲ့ အေလ့အထက ကေလးေတြအတြက္ ခရစ္စမတ္ထုံးထမ္းစဥ္လာလို ျဖစ္ေနခဲ့တာၾကာပါၿပီ၊ ကေလးေတြစန္တာဆီေရးၾကတဲ့ စာေတြမွာ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အရုပ္ေတြကို စန္တာဆီစာေရးေတာင္းၾကပါတယ္၊ လိမ္မာတဲ့ကေလးငယ္ေတြကိုခ်စ္တဲ့ စန္တာဆီ သူတို႔ဟာ မိဘစကားနားေထာင္ေၾကာင္းအခိုင္အမာေျပာဆိုၾကၿပီး အရုပ္ကေလးေတြေတာင္းတတ္ၾကတယ္၊ မိန္းကေလးေတြက ေယာက်္ားေလးေတြထက္စာကိုပိုရွည္ရွည္ေရးသားၿပီး ပိုမိုယဥ္ေက်းစြာ ေရးသားၾကတယ္လို႔ဆိုတယ္၊ မိန္းကေလးေတြက သူမ်ားေတြအတြက္ ေတာင္းဆိုေပးတတ္ၾကတယ္၊ စာတိုက္၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ တျခား volunteer ေတြက ကေလးငယ္ေတြရဲ႔စာကို ျပန္စာေရးေပးၾကတယ္၊ ကြ်န္မက ကေလးငယ္ေလးမဟုတ္ေတာ့ စန္တာက ကြ်န္မရဲ႔စာကိုဖတ္လိမ့္မယ္မထင္ပါဘူး၊ လူတိုင္းလူတိုင္း၊ လူၾကီးတိုင္း ကေလးတိုင္း သူတို႔လိုခ်င္တာေတြ စာရြက္ေပၚခ်ေရးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ စိတ္ေပါ့ပါးသြားတတ္ၾကပါတယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ ခရစ္စမတ္မွာ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစ။ ။

လူ ႏွင့္ အေကာင္

ဒီေန႔မနက္အိပ္ရာထ၊ မ်က္ႏွာသစ္ မနက္စာစား ျပန္အိပ္၊ အိုး မွားလို႔ ဒီေန႔ေတာ့ ျပန္အိပ္လို႔မျဖစ္ေခ်ဘူး၊ အျပင္ေလာကမွာလူေတြဘာေတြဘယ္လိုျဖစ္ေနတယ္ၾကည့္သင့္တယ္၊ အင္တာနက္က တီဗီကလာတဲ့ live သတင္းေတြၾကည့္တိုင္း လူက live ျဖစ္တာမွ မဟုတ္တာ၊ ေဆာင္းခိုေကာင္တစ္ေကာင္လို အိမ္ထဲေန႔တိုင္း ျငိမ္ကုပ္မေနသင့္ဘူးဆိုေတာ့ကာ ထူထူထဲထဲ အ၀တ္အစားေတြ၀တ္၊ မံမီရုပ္လို အထပ္ထပ္ထုပ္ပိုးလို႔၊ ကုိယ့္ဘာသာသံပတ္ေပးၿပီး အျပင္ထြက္၊ အျပင္ေရာက္ေတာ့ လူေတြက ခါတိုင္းထက္ပိုထူးျခားေနသလိုပဲ၊ ခါတိုင္းေတြ႕ဖူးတဲ့ ပိန္တယ္ထင္ရတဲ့ လူေတြက အ၀တ္ထူထူ၀တ္ထားလ်က္နဲ႔ ပိုပိန္ေနသလို၊ လွတယ္ထင္ရတဲ့သူက ပိုၿပီးလွေနသလို၊ ၀တယ္ထင္ရတဲ့သူက ပိုပိုၿပီး၀ကုန္သလို အရာအားလံုးက အလြန္အကြ်ံေတြျဖစ္ေနေတာ့တယ္၊ ေရွ႕က လာေနတဲ့ ကားရထား ၂ခုတြဲၾကီး ၾကည့္ရတာလဲ အခ်ဳိးမေျပလွဘူး၊ တြဲ ၂ ခုအဆက္ေနရာက ရာဘာတြန္႔ၾကီးေတြ ပိုပိုၿပီးတြန္႔လိမ္ေနသလို ေဘာက္ဖတ္ေကာင္လိုပဲ၊ အဲဒီ တြန္႔လိမ္လိမ္ကားေပၚတက္၊ ကားထဲ အဲ .. ကားရထားထဲ ေနာက္ဆံုးခံုကို အလ်င္အျမန္ေျပးထိုင္၊ အိုး ေနရာလြတ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါ၊ ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္ ေနရာလုခ်င္ေနတဲ့ အက်င့္က ေပ်ာက္ပဲ မေပ်ာက္ႏိုင္ဘူး၊ ေလးေလးပင္ပင္ျဖစ္ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ္ ဒီေနရာမွာေတာ့ လွစ္ကနဲ ၀ွီးကနဲ၊ ကားထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္ဆံုးခံုကိုေရြးထုိင္ေနၾကဗ်၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ က လူေတြလိုက္ၾကည့္ရတာသိပ္၀ါသနာထံုတာ၊ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာ ေတာင့္ေတာင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေတြမွ မဟုတ္ဘူး၊ အကုန္လိုက္လိုက္ၾကည့္တာ၊ ပိုက္ဆံလိုက္ေတာင္းတတ္တဲ့ ဂ်စ္ပဆီေလးေတြပါ မခ်န္ဘူး၊ အဲဒီကေလးေတြပါ လိုက္လိုက္ၾကည့္တတ္ေပမဲ့ ပိုက္ဆံေပးဖို႔ေတာ့ လက္ကတြန္႔ျပန္ေရာ၊ ကြ်န္ေတာ္က ေကာင္းတဲ့လူ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ဒီေတာ့ကာ ကားထဲ ေနာက္ဆံုးခံုမွာထိုင္ ကားထဲ ပါသမွ်လူ လိုက္ေငး၊ ဒါ ကြ်န္ေတာ့အလုပ္ေတြထဲက တစ္ခုေပါ့၊

အလိုေလးဗ်ာ ခံုၾကီးကလဲ ခါတိုင္းထက္ပိုၿပီးေအးေနသလို၊ ေအးစက္စက္ၾကီး၊ ကိစၥေတာ့မရွိပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္က အေအးေတာ့ၾကိဳက္တယ္၊ ဒါနဲ႔ ရထားက အဲ ကားက စထြက္ေတာ့တယ္၊ ကားထြက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ေငးေတာ့တာပဲ အျပင္ဘက္ကိုေငးလိုက္ ကားထဲ က လူေတြေငးလိုက္ လည္ကို လိမ္ထြက္ေနေအာင္ေငးတာ၊ ဒါေၾကာင့္မ်ား လည္လို႔ လည္ပင္းလို႔ ေခၚတာမ်ားလားပဲ၊ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတယ္မဟုတ္လား၊ ဒီေန႔ေတာ့ အလြန္အကြ်ံ ေတြခ်ညး္ပါပဲဆို၊ ခုပဲ ကြ်န္ေတာ္ အလြန္အကြ်ံ ေတြးပစ္လိုက္ၿပီ၊ ေဘးဘီ ႏွင္းေတြစုျပံဳေနတဲ့ ေနရာၾကည့္ရင္း ႏွင္းအျဖဴေရာင္ေတြက ပိုၿပီးျဖဴေနသလို၊ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴၾကီး၊ ထူပိန္းပိန္းအျဖဴေရာင္ၾကီးေတြ ႏွင္းက်တာ ၃ ရက္ေလာက္ရွိၿပီဆိုေတာ့ ႏွင္းေတြက မြမြေလးေတြကေန က်စ္ခဲခဲၾကီးေတြျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ။ ႏွင္းခဲေနတဲ့ေနရာနားက ကားမွတ္တိုင္မွာ ေကာင္မေလးနဲ႔ ေကာင္ေလး၊ ေကာင္မေလးက လက္ကေလးဆန္႔ရင္ ေကာင္ေလးလည္ပင္းေလးကို ပြတ္သပ္လိုက္တယ္၊ ေကာင္ေလးလည္ပင္းက ပိုဆန္႔ထြက္လာလိုက္တာ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေလးကိုသပ္လိုက္တဲ့အခါ ေက်ာက ခံုးကနဲ ထသြားပံုမ်ား ေၾကာင္ေလး ၂ ေကာင္လိုပါပဲ။

ေငးေနရင္းက ေရွ႔ ခံုတန္းမွာ အနက္ေရာင္ ကုတ္အက်ီရွည္၀တ္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ၂ ေယာက္ သုတ္ကနဲ ၀င္ထိုင္လိုက္တာေတြ႔လိုက္တယ္၊ အေတာ့္ကို ျပာယီးျပာယာနဲ႔၊ ခံုမွာထိုင္ၿပီးမၾကာဘူး ၂ေယာက္သား ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီး စကားစေျပာၾကေတာ့တယ္၊ ေျပာပံုကလဲ ကပ္ၿပီးခပ္ၾကာၾကာ ေျပာတာမဟုတ္ဘူးဗ်၊ ေခါင္းခ်င္ဆိုင္လိုက္ ျဖတ္ဆို အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္၊ ဆတ္ခနဲ ျပန္လွည့္ေျပာလိုက္၊ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ လွည့္ေျပာေနတာ၊ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္မ်က္စိထဲ စာကေလး ၂ ေကာင္လို၊ ခိုေလး ၂ ေကာင္လို ျမင္ေနမိတယ္၊ ေဘးဘက္တည့္တည့္လွည့္လိုက္ကာမွ၊ အဲ ပါးပါးလ်ားလ်ားရွိလွတဲ့ မ်က္ႏွာခြ်န္းခြ်န္းေလးၾကည့္ရတာ တကယ့္ စာကေလးေပါက္စေလးလို အသက္နဲနဲၾကီးပံုရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကလဲ စာကေလးမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ အေမနဲ႔သမီးျဖစ္ဟန္တူရဲ႕ သမီးစာကေလး ေလးက အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္ရင္း လက္ညွဳိးခြ်န္းခြ်န္းေလးနဲ႔ တစ္ခုခုကိုညႊန္ျပရင္း အေမစာကေလးကိုေျပာျပန္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ၂ေယာက္သား ျဖတ္ကနဲ ျပိဳင္တူ လွည့္ၾကည့္ၾကျပန္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းခ်င္းခဏေလးဆိုင္ၿပီး စကားေျပာလိုက္နဲ႔၊ တကယ္ပဲဗ်ာ မ်က္လံုးေတြမူးလိုက္တာ၊ ေခါင္းမမူးပဲ မ်က္လံုးပဲ မူးတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ျဖစ္ဖူးလား၊ ခဏေနေတာ့ သမီးေလး က လည္တိုင္ရွည္ထြက္လာၿပီး ဆင္းဖို႔ျပင္တယ္၊ အေမကိုလဲ ဆတ္ကနဲ လက္ကတို႔လိုက္ေသးရဲ႔၊ အဲဒီေတာ့ အေမကလဲ ပိုက္ဆံအိတ္ဆြဲလို႔ ထလိုက္တာမ်ား ျမန္လိုက္ပံုက တကယ့္စာကေလးေတြ မနက္ေစာေစာ အစာရွာေနၾကသလို၊ မွတ္တိုင္တစ္ခုမွာ ကားလဲ ရပ္ေရာ၊ တံခါးအဖြင့္ စာကေလး၂ ေကာင္ ေလထဲပ်ံထြက္သြားတဲ့အရွိန္မ်ဳိးနဲ႔ ဆင္းသြားၾကတာ ခဏေလးန႔ဲ အေတာ္ေ၀းေ၀းေရာက္သြားၾကတယ္၊

ဒီေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္လဲ တျခားသူေတြဆက္ေငးဖို႔ ျပင္တယ္၊ ေအာ .. ကားေတာင္ လူေတာ္ေတာ္ၾကပ္လာမွကိုး၊ ဒီတစ္ခါ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္စိထဲ ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္လူၾကီးတစ္ေယာက္ မဆံ့မျပဲတိုး၀င္လာတယ္၊ သူ က်ေတာ့ တစ္မ်ဳိး မိန္႔မိန္႔ၾကီး၊ ၀က္၀ံၾကီးတစ္ေကာင္လို၊ အစားအလြန္းအမင္းစားၿပီး ဗိုက္တင္းေနတဲ့ ျခေသၤ့ၾကီးလို ကားၾကပ္လာလို႔ အေနာက္က အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္က နဲနဲေရႊ႔ေပးဖို႔ေျပာတာကို လွည့္ၾကည့္တာကိုကပဲ ေလးေလးၾကီး ခပ္ျဖည္းျဖည္းၾကီး လွည့္ၾကည့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ျပန္လွည့္၊ ၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ေနရာေရႊ႔ေပးပံုက ဗ်ာ တကယ့္၀က္၀ံၾကီးလိုပဲ၊ ၿပီးေတာ့ နဲနဲ အေျခအေနပ်က္သြားတဲ့ သားေမြးေခါင္းစြပ္ၾကီးကို ေနရာျပင္ပံုကလဲ ျခေသၤ့ၾကီး သူ႔လည္ဆန္ေမႊးခါသလို ခန္႔ခန္႔ညားညားရွိလွပါေပရဲ႔၊ ခုနက မူးေနတဲ့ မ်က္လံုးလဲ ခုမွ အမူးနဲနဲေျပသြားေတာ့တယ္၊ သိပ္ေႏွးလြန္းတဲ့ ဒီ၀က္၀ံလိုလူၾကီးကိုၾကည့္ရတာၾကာေတာ့ ပ်င္းလာတာနဲ႔ ကားအရပ္ မွတ္တိုင္မွာေစာင့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြဆီအၾကည့္ကပို႔ပစ္လိုက္ေရာ၊ အိုး လာျပန္ၿပီ သမင္မပ်ဳိေလး .. ရပ္ေနပံုကိုက ႏွင္းစီးဘြတ္အျမင့္စီးထားတဲ့ ေျခတိုင္သြယ္သြယ္ ၂ေခ်ာင္းကိုလိမ္ေနေအာင္ ယွက္ထားၿပီး ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး၊ မ်က္စေလးကခ်ီလို႔ တကယ့္သမင္မေလး ဟန္နဲ႔၊ ဒီေန႔ေတာ့ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ အေကာင္ပေလာင္ေတြလိုပဲ ျမင္ေနပါေရာလား သမင္မေလး ေဘးဘက္မွာ အရပ္အေမာင္းေတာ္ေတာ္ၾကီးကိုျမင့္တဲ့ ေကာင္မေလး ရွည္လ်ားလွတဲ့ သူ႔ေျခတံမွာ ၄လက္မေက်ာ္မယ့္ လည္ရွည္ဘြတ္အျမင့္ၾကီးနဲ႔ အျဖဴ နဲ႔ အနက္ကြက္ၾကားနဲ႔ ၾကည့္ရတာ အေ၀းကၾကည့္လိုက္ရုံနဲ႔ အထင္းသား ေတာ္ေတာ္လွတာဗ်ဳိ႔၊ သူကေတာ့ သစ္ကုလားအုပ္မေလးေပါ့၊ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္စိတ္၀င္စားလြန္းအားၾကီးတာနဲ႔ ေစာေစာက ေလးလံထိႈင္းမႈိင္းေနတဲ့စိတ္ကို အစာေကြ်းဖို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ထၿပီး အဲဒီမွတ္တိုင္မွာပဲ ဆင္းဖို႔ျပင္လိုက္တယ္၊ ဒီလိုေတာ့လဲ ေလးလံမယ္ ထင္ရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ျမန္ေတာ့ျမန္သား၊

ကားေပၚက ေျခတစ္ဖက္ထုတ္ ပလက္ေဖါင္းေပၚေျခအခ်၊ ေဟာဗ်ာ .. ဆယ္ေက်ာ္သက္ေယာက်္ားေလးႏွစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုဘယ္က တစ္ေယာက္၊ ညာကတစ္ေယာက္ ၀ုန္းကနဲ ခုန္၀င္တိုးၾကတာမ်ား ေမ်ာက္ႏွစ္ေကာင္ ရန္ျဖစ္ၿပီး ေျပးလႊားလာၾကသလိုပဲ၊ လက္ေတြေျခေတြကလဲ မျငိမ္ဘူး သူတို႔အခ်င္းခ်င္းလဲ ပုတ္ခတ္ ဆြဲကုတ္လို႔၊ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာဘက္ကိုလဲ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ အဲ တစ္ေယာက္ရဲ႔လက္က ေရာက္လာလိုက္ေသးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကားေပၚကို ခုန္တက္သြားလိုက္ၾကတာ၊ မ်က္စိမႈန္တဲ့သူခပ္ေ၀းေ၀းကၾကည့္ တကယ့္ေမ်ာက္ ၂ ေကာင္လိုပဲ၊ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေက်ာဘက္ဆီကနာခ်င္ခ်င္၊ ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ခါ ကြ်န္ေတာ့္ကို မတိုက္ခိုက္ႏိုင္ေအာင္ မ်က္စိကိုျပဴးလို႔ ဟုိဟုိဒီဒီ ေဘးရန္ကင္းေအာင္ၾကည့္ရျပန္တယ္၊

ေအာ္ .. ဒီေန႔ေတာ့ လူေတြကိုၾကည့္ရတာ မ်က္စိထဲ အေကာင္ပေလာင္ေတြပဲျမင္ျမင္ေနေတာ့တာပဲကိုး၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ ကြ်န္ေတာ္အိမ္က ထြက္လာကတည္းက အလြန္အကြ်ံေတြျမင္ေနေတာ့တာ၊ ေတြးေနေတာ့တာ၊ ဒါနဲ႔ ခဏေလးဗ်ဳိ႔ ကြ်န္ေတာ္ကေရာ ဘာအေကာင္နဲ႔ တူေနပါလိမ့္ ..
ကြ်န္ေတာ့္တကိုယ္လံုး ဆတ္ကနဲ႔ ေတာင့္တင္းသြားတယ္၊ အသင့္အေနအထားန႔ဲ .. နားထဲမွာ စာကေလးတစ္သိုက္ရဲ႔ တကြ်ီကြ်ီ ေအာ္ျမည္သံေတြ၊ အား .. အား လို႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေအာ္လိုက္တဲ့ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ရဲ႔ အသံ၊ ခိုညဥ္းသံ၊ ေခြးေဟာင္သံ .. ေၾကာင္ေအာ္သံ .. အိုး အသံေတြ အစံု နားထဲေျပး၀င္လာလိုက္ၾကတာ ..

ကြ်န္ေတာ္က ဘာေကာင္နဲ႔တူလဲ ခင္ဗ်ားသိရင္ေျပာျပေပးပါ ..